Generalnie osoby z cukrzycą typu 1 są bardziej narażone na powikłania mikronaczyniowe, z cukrzycą typu 2 – na rozwój powikłań makronaczyniowych. Dlatego też, o ile przy cukrzycy typu 1 należy koncentrować się głównie na glikemii, o tyle w cukrzycy typu 2 obok poziomu cukru we krwi równie ważne są ciśnienie tętnicze i lipidy.
Pytanie nadesłane do redakcji Witam, w "Diabetyku" natknąłem się na artykuł poświęcony cukrzycy, w którym prof. M. Wyleżoł powiedział, że cukrzycę można wyleczyć. Gdzie mógłbym znaleźć więcej informacji na temat uwolnienia się od tej choroby? Odpowiedziała dr n. med. Elżbieta Orłowska-Kunikowska Klinika Nadciśnienia Tętniczego i Diabetologii Gdański Uniwersytet Medyczny Obecnie nie ma możliwości wyleczenia cukrzycy. Podejmowane są różne próby leczenia cukrzycy typu 1, immunoterapia, przeszczepienie komórek macierzystych, ale jak na razie dotyczy to pojedynczych osób i zbyt krótki jest czas obserwacji takich przypadków, aby mówić o wyleczeniu choroby. W przypadku cukrzycy typu 2 również nie ma na razie skutecznej metody wyleczenia tej choroby. Artykuł w "Diabetyku" prawdopodobnie dotyczył leczenia bariatrycznego, czyli chirurgicznych metod leczenia otyłości i towarzyszącej jej cukrzycy. U części osób poddanych takiej terapii poziomy cukru wracają do normy. Zaobserwowano, że także u osób z cukrzycą typu 2 bez otyłości po leczeniu bariatrycznym cukrzyca się cofa. Na razie nie wiadomo, czy jest to remisja czy trwałe wyleczenie.
Leczenie cukrzycy typu 1 Ostatnio w prasie codziennej pojawia się wiele doniesień sugerujących, że już w bardzo niedługim czasie można się spodziewać możliwości wyleczenia cukrzycy typu 1. Trzeba więc przy tej okazji powiedzieć, że cukrzyca typu 1 obecnie jest chorobą nieuleczalną i na zmianę tej sytuacji trzeba jeszcze poczekać.Niestety, cukrzyca jest chorobą, która dotyczy również dzieci. Nieleczona może prowadzić do groźnych powikłań. Jak rozpoznać cukrzycę u dzieci? Co zrobić, gdy dowiadujemy się, że nasze dziecko ma cukrzycę? Zaburzenia związane z podwyższonym poziomem glukozy (cukru) we krwi, ujawniające się w bardzo wczesnym okresie życia mogą być wynikiem cukrzycy typu 1, przejściowej cukrzycy noworodkowej, MODY lub utrwalonej cukrzycy noworodkowej. Poprawne zdiagnozowanie jest ogromnie ważne, bowiem pozwala podjąć odpowiednie leczenie. Cukrzyca u dzieci – przyczyny i czynniki ryzyka Najczęstszą postacią cukrzycy u dzieci jest cukrzyca typu 1. Występuje tu całkowity brak wydzielania insuliny. Większość przypadków jest spowodowana zniszczeniem komórek βeta trzustki (tempo i nasilenie są różne, a kliniczne objawy pojawiają się, gdy zniszczeniu ulega ich około 90%). Markerami tego procesu są między innymi przeciwciała przeciwko komórkom wysp trzustkowych oraz przeciwko insulinie, występują one u około 85–90% osób. Predyspozycja do rozwoju cukrzycy typu 1 warunkowana jest przez liczne geny; najsilniejszy znany związek wykazują geny układu HLA. Stwierdzono specyficzne kombinacje zarówno predysponujące do zachorowania, jak i ochronne. Czynniki środowiskowe – głównie wirusowe – najczęściej zapoczątkowują niszczenie komórek β trzustki. Rzadszą postacią u dzieci są cukrzyce monogenowe, to znaczy takie, które są związane z mutacją pojedynczego genu. Jedną z nich jest cukrzyca typu MODY dziedziczona w sposób autosomalny dominujący. Obserwujemy tu defekt genetyczny funkcji komórki βeta trzustki lub defekt działania insuliny. W różnych cukrzycach monogenowych spotykamy się z niejednakowym nasileniem hiperglikemii, a także innym zapotrzebowaniem na insulinę lub leki doustne. Każda ma inny przebieg, objawy współistniejące ze strony innych narządów oraz inną skłonność do przewlekłych powikłań. U dzieci może też wystąpić cukrzyca noworodkowa przemijająca lub utrwalona. Jest ona spowodowana czynnikami genetycznymi. U dzieci może występować także cukrzyca związana z mukowiscydozą. Obserwujemy w niej niedobór insuliny, nasilany przez ciągłe infekcje dróg oddechowych oraz stosowane leki – głównie sterydy. Cukrzyca typu 2 u dzieci związana jest przede wszystkim z brakiem ruchu, nadwagą i otyłością, a w konsekwencji insulinoopornością. To jedyny rodzaj cukrzycy u dzieci, któremu możemy zapobiegać. Objawy cukrzycy u dzieci Cukrzyca u dzieci zwykle rozpoczyna się nagle typowymi objawami takimi jak częste oddawanie moczu czy wzmożone pragnienie. Rozpoznanie cukrzycy dziecięcej szybko weryfikujemy badaniem stężenia glukozy we krwi, które jest bardzo wysokie. W najcięższej postaci może rozwinąć się cukrzycowa kwasica ketonowa, śpiączka cukrzycowa, a nawet śmierć. W takiej sytuacji, jeśli obecne są ciała ketonowe we krwi lub moczu, należy bezzwłocznie rozpocząć leczenie. Zdarza się, że podwyższone stężenie glukozy stwierdzone jest przypadkowo lub w przebiegu ostrego zakażenia, urazu lub stresu, bez żadnych objawów cukrzycy. Może to być sytuacja przemijająca i nie powinna upoważniać do rozpoznania cukrzycy. Z drugiej strony cukrzyca typu 2 często może przebiegać u dziecka zupełnie bezobjawowo. Do jej rozpoznania potrzebne będzie oznaczenie stężenia glukozy w osoczu wykonane co najmniej dwukrotnie lub wykonanie doustnego testu obciążenia glukozą (OGTT). Objawy cukrzycy typu 1 u dziecka Cukrzyca typu 1 u dziecka zawsze zaczyna się nagle, gwałtownie. Objawami mogą być: wzmożone pragnienie, zwane polidypsją, częste oddawanie moczu, moczenie nocne u dzieci, ubytek masy ciała, początkowo zwiększony apetyt, potem brak apetytu, zapalenie zewnętrznych narządów moczowo-płciowych, u małych dzieci zapalenie skóry pieluszkowe, zapalenie gardła bez gorączki, narastające osłabienie/zmęczenie, senność, rozdrażnienie, w końcu śpiączka/utrata przytomności, zapach acetonu z ust, zaburzenia ostrości widzenia, sucha skóra i śluzówki, zapadnięte gałki oczne – obraz znacznego odwodnienia, przyspieszony i pogłębiony oddech Kussmaula, bóle brzucha, nudności i wymioty, skurcze mięśniowe. Objawy cukrzycy typu 2 u dziecka W przeciwieństwie do cukrzycy typu pierwszego w cukrzycy typu drugiego u dzieci może nie być żadnych objawów. Najczęściej jednak ten typ dotyczy dzieci z nadwagą i otyłością. Możemy obserwować u dziecka: problemy z gojeniem się ran, świąd skóry, nawracające zakażenia i infekcje, zmęczenie, senność, mogą być spadki cukru, napady głodu, związane z insulinoopornością i następczym nadmiernym wyrzutem insuliny, rozdrażnienie. Polecane dla Ciebie wysoki poziom cukru, cukrzyca, niski poziom cukru zł test, cukrzyca zł wysoki poziom cukru, niski poziom cukru, cukrzyca zł cukrzyca, niski poziom cukru, wysoki poziom cukru zł Jak rozpoznać cukrzycę u dziecka? Jakie badania wykonać? Rozpoznanie cukrzycy u dziecka opiera się na pomiarach stężenia glukozy we krwi oraz obecności typowych objawów. Rozpoznanie stawiamy na podstawie: objawów cukrzycy z przygodną glikemią powyżej 200 mg/dl (11,1 mmol/l) o dowolnej porze dnia lub glikemią na czczo powyżej 126 mg/dl (7,0 mmol/l) lub glikemią powyżej 200 mg/dl (11,1 mmol/l) w 120 minucie testu obciążenia glukozą. Nie wykonuje się OGTT w przypadku, gdy można ustalić rozpoznanie cukrzycy na podstawie glikemii na czczo (oznaczona dwukrotnie) lub przygodnej. W diagnostyce cukrzycy typu 1 u dzieci wykonanie OGTT jest rzadko wskazane, bowiem objawy są bardzo nasilone i gwałtowne. Zdarza się też, że OGTT należy wykonać kilkakrotnie (raz w roku) aż do ustalenia rozpoznania (dotyczy to dzieci z cukrzyca typu 2 i nadwagą lub otyłością). Oznaczanie markerów cukrzycy, takich jak autoprzeciwciała przeciwwyspowe, przeciwko dekarboksylazie kwasu glutaminowego, przeciwciała przeciwko fosfatazie tyrozynowej, autoprzeciwciała przeciwinsulinowe i/lub odsetka hemoglobiny glikowanej (HbA1c) może być również pomocne. Nie zaleca się jednak rutynowego oznaczania HbA1c w diagnostyce cukrzycy. W diagnostyce cukrzycy dziecięcej także przydatne może być oznaczenie stężenia insuliny albo peptydu C na czczo. Wyniki będą prawidłowe lub zwiększone w cukrzycy typu 2, natomiast niskie w cukrzycy typu 1. Jeśli mamy solidne podstawy do rozpoznania cukrzycy monogenowej, konieczne są badania genetyczne. Leczenie cukrzycy dziecięcej Leczenie cukrzycy u dziecka zależy od tego, z jakim typem cukrzycy mamy do czynienia. Rozróżnienie pomiędzy cukrzycą typu 1, typu 2 i cukrzycą monogenową jest ogromnie ważne, bowiem leczenie każdej z chorób różni się zasadniczo. Jednakże w sytuacji wysokiego stężenia glukozy we krwi, zaburzeń wodno-elektrolitowych oraz obecności ciał ketonowych we krwi dziecko zawsze wymaga insulinoterapii w celu wyrównania nieprawidłowości metabolicznych. Cukrzyca typu 1 u dziecka wymaga leczenia za pomocą intensywnej funkcjonalnej insulinoterapii lub pompy insulinowej. Cukrzyca noworodkowa przemijająca wymaga małych dawek insuliny na początku, jednak są jej typy, które dobrze reagują na leki doustne. Cukrzyca noworodkowa utrwalona wymaga leczenia insuliną. Leczenie mukowiscydozy insuliną jest konieczne podczas zakażeń dróg oddechowych, jednak w późniejszych etapach choroby często potrzebna jest stała insulinoterapia. Cukrzyca typu 2, w tym MODY, na ogół jest leczona dietą i lekami doustnymi, nawet u dzieci (niektóre, rzadkie jej podtypy, wymagają leczenia insuliną). Wskazówki dla rodzica dziecka chorego na cukrzycę Najczęstszą postacią cukrzycy u dzieci jest cukrzyca typu 1. Leczenie za pomocą intensywnej funkcjonalnej insulinoterapii lub pompy insulinowej wymaga bardzo dobrej edukacji (w zakresie diety, samokontroli za pomocą aparatów do mierzenia cukru, insulinoterapii, wysiłku fizycznego oraz hipoglikemii i innych powikłań cukrzycy) i specjalistycznej opieki w Poradni Diabetologicznej co ok 6–8 tygodni oraz badań kontrolnych. Im więcej wiemy i rozumiemy, tym lepiej możemy pomóc naszym dzieciom. Cukrzyca u dziecka zmienia całe życie domowe, wiąże się też z różnymi, często trudnymi emocjami. Ważne jest wsparcie psychologiczne zarówno dla dziecka, jak i dla członków rodziny. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły SIDS – syndrom nagłej śmierci noworodków Śmierć łóżeczkowa oznacza nagłą śmierć na pozór zdrowego dziecka poniżej 1. roku życia podczas snu. Przyczyna zgonu maluszka nie zostaje jednoznacznie ustalona, lecz znane są czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia SIDS. W jaki sposób można zapobiec nagłej śmierci łóżeczkowej? Ochrona dziecka przed upałem – o czym warto pamiętać? Odwodnienie, potówki, poparzenia słoneczne czy udar cieplny – to konsekwencje złej ochrony dziecka w czasie upału. Co robić, aby do nich nie dopuścić? Dowiedz się więcej, jak możesz skutecznie ochronić dziecko przed upałem. Ukąszenia owadów u dzieci – objawy i pierwsza pomoc. Co stosować na ugryzione miejsca? Ukąszenia owadów, zwłaszcza w sezonie letnim, przysparzają sporo problemów, gdyż mogą wywoływać silny świąd, obrzęk w miejscu ukłucia lub nawet prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu anafilaktycznego u osób uczulonych na jad insektów. Jak postępować w przypadku ukąszeń owadów u dzieci? Sapka niemowlęca – czym jest? Co robić, gdy się pojawi? Sapka powstaje na skutek niedrożności nosa noworodka lub niemowlęcia i objawia się utrudnionym oddechem i męczliwością podczas karmienia. Czy jest groźna? Co robić, gdy u małego dziecka wystąpi sapka? Kiedy należy udać się do lekarza? Podpowiadamy. Zapalenie spojówek u dzieci – przyczyny, objawy, leczenie Zapalenie spojówek u dzieci może mieć kilka przyczyn. Przeważnie ma ono podłoże bakteryjne, rzadziej wirusowe, dość często występuje także alergiczne zapalenie spojówek. Objawy, które się wówczas pojawiają to przede wszystkim świąd oczu, przekrwienie spojówek, obrzęk powiek oraz śluzowa lub ropna wydzielina sklejająca rzęsy. Leczenie zapalenia spojówek u pacjentów pediatrycznych jest uzależnione od czynnika, który go wywołał i może trwać od 5 dni do nawet kilku tygodni. Wnętrostwo (niezstąpione jądro) – rodzaje, przyczyny, leczenie Wnętrostwo jest wadą rozwojową, która polega na braku jednego lub obu jąder w mosznie. Niezstąpione jądro może znajdować się np. w pachwinie lub brzuchu. Schorzenie może być groźne, ponieważ zwiększa ryzyko rozwoju nowotworów jądra. Dowiedz się więcej na temat przyczyn, objawów, diagnostyki i leczenia wnętrostwa. Siatki centylowe – czym są? Jak interpretować wyniki? Siatki centylowe są normami rozwoju dziecka i służą do oceny ich prawidłowego wzrastania. Regularne pomiary oraz nanoszenie danych na siatki centylowe zgodne z płcią i wiekiem dziecka pozwalają wykryć nieprawidłowości w rozwoju dziecka i odpowiednio wcześnie wdrożyć diagnostykę i leczenie choroby podstawowej np. niedoboru hormonu wzrostu. Syndrom zapomnianego dziecka – czy można mu zapobiec? Przypadki pozostawienia dziecka w zamkniętym samochodzie zdarzają się i zdarzyć się mogą każdemu rodzicowi lub opiekunowi – wniosek ten, choć niewiarygodny, jest jednak prawdziwy. Wyniki badań pokazują bowiem, że tak działa ludzki mózg – w pewnych okolicznościach można zapomnieć nawet o dziecku będącym z nami w samochodzie. „Zapomnieć” wskazuje, że jest to problem pamięci, a nie wynik zaniedbania, o który tak często podejrzewani są rodzice lub opiekunowie. W cukrzycy typu 1. objawy występują gwałtownie, cukrzyca typu 2. postępuje powoli – objawy tego typu cukrzycy nasilają się stopniowo.Pierwsze objawy cukrzycy typu 1. to: ogromne pragnienie; częste oddawanie moczu; zmęczenie; pierwsze objawy cukrzycy typu 2. to: suchość w ustach; częste napady głodu; wzmożone pragnienie (polidypsja); senność; infekcje intymne; zaburzenia widzenia. Witam. Na dzień dzisiejszy jedynym sposobem wyleczenia cukrzycy jest przeszczep trzustki. Z uwagi na fakt, że jest to zabieg niezwykle trudny oraz to, że trzeba po nim przyjmować leki osłabiające odporność, przeprowadzany jest niemalże wyłącznie w przypadku przeszczepów nerki u chorych z cukrzycową chorobą nerek i nawet wtedy udaje się bardzo rzadko. Lekarz na Oddziale I wewnętrznym i nefrologii w Międzyleskim Szpitalu Specjalistycznym w Warszawie.
Planowanie ciąży przy cukrzycy jest trudnym momentem w życiu diabetyczki, zarówno z cukrzycą typu 1, jak i 2. Nie oznacza to jednak, że choroba ta wiąże się z rezygnacji z potomstwa. Poznaj główne aspekty, na które należy zwrócić uwagę przed zajściem w ciążę, i jak mądrze zaplanować macierzyństwo, będąc diabetyczką.
Cukrzyca typu 1 to choroba o podłożu autoimmunologicznym, w której ma miejsce niszczenie przez organizm własnych komórek, odpowiedzialnych za wytwarzanie insuliny. Bez niej komórki nie otrzymują energii, a poziom glukozy we krwi rośnie, prowadząc do groźnych powikłań. Jak więc i dlaczego rozwija się choroba, jakie daje objawy i na czym polega leczenie cukrzycy insulinozależnej?Cukrzyca typu 1 to choroba o podłożu autoimmunologicznym, w której organizm niszczy własne komórki odpowiedzialne za wytwarzanie insuliny, ponieważ są one przez niego rozpoznawane jako typu 1 a inne rodzaje cukrzycyZgodnie z najnowszymi ustaleniami medycyny możemy wyróżnić 5 rodzajów cukrzycy – cukrzycę typu 1, cukrzycę typu 2, cukrzycę ciążową, cukrzycę wtórną, a także inne specyficzne rodzaje cukrzycy. Istnieje także podział na cukrzycę insulinozależną i nieinsulinozależną. Cechą wspólną dla każdego typu cukrzycy jest to, że są to choroby o podłożu metabolicznym, które charakteryzują się hiperglikemią (podwyższonym stężeniem glukozy we krwi), powstałą na skutek nieprawidłowego działania lub wydzielania typu 1 od pozostałych typów cukrzycy różni się tym, że jest to cukrzyca insulinozależna. W przypadku tej choroby organizm traci naturalną zdolność produkowania insuliny i aby chory mógł przeżyć, musi być ona stale podawana z typu 1 jest chorobą wynikającą z autoagresji własnego organizmu, a więc autoimmunologiczną. Dotyka ona zwłaszcza dzieci oraz młodzież, dlatego schorzenie to nosi również nazwę cukrzycy młodzieńczej. Organizm wytwarza wtedy przeciwciała, które rozpoznają komórki trzustki odpowiedzialne za wytwarzanie insuliny jako obce i doprowadzają do ich naturalnej zdolności organizmu do wytwarzania insuliny powoduje, że przestaje być możliwe bieżące dostarczanie glukozy do komórek organizmu. W efekcie zatrzymuje się ona we krwi, osiągając wartości znacznie wykraczające poza przyjęte normy. W marginalnej liczbie przypadków cukrzyca typu 1 nie wiąże się z obecnością autoprzeciwciał – mówimy wówczas o postaci idiopatycznej tej choroby. Cukrzyca typu 2 charakteryzuje się natomiast tym, że jest chorobą nieinsulinozależna. W tym przypadku organizm może być w stanie produkować i wydzielać insulinę, ale w niewystarczającej ilości. Mówimy wówczas o insulinooporności, gdyż chorzy są mało wrażliwi na działanie podawanej im insuliny. Ta postać cukrzycy w porównaniu do formy insulinozależnej występuje zazwyczaj u osób dorosłych – zwłaszcza tych z otyłością, zaburzeniami metabolicznymi oraz prowadzących wyłącznie siedzący tryb życia. W jej rozwoju znaczenie mają czynniki genetyczne, jednak dominują przyczyny środowiskowe. Jabłko na odchudzanie, koncentrację, nadciśnienie i nie tylko Cukrzyca insulinozależna – przyczynyCukrzyca insulinozależna ciągle pozostaje chorobą o nie do końca znanych przyczynach. Naukowcy sądzą, że jej etiologia jest wieloczynnikowa – ma charakter genetyczny i środowiskowy. Na skutek wpływu tych czynników dochodzi do niewydolności trzustki, której komórki są atakowane przez układ odpornościowy. W rezultacie nie jest ona w stanie produkować najczęściej wskazywanych przyczyn cukrzycy typu 1 należą: czynniki genetyczne – ryzyko zachorowania jest nawet trzykrotnie większe u dziecka, jeśli z cukrzycą zmaga się jego ojciec lub jednojajowy bliźniak, zakażenie wirusowe – znaczenie mają wirusy cytomegalii, Coxsackie B4 oraz różyczki, które naruszają strukturę antygenów komórkowych, przez co są one identyfikowane przez organizm jako obce i niszczone, przewlekły stres, szybkie odstawienie dziecka przez matkę od piersi[/b], podawanie dziecku mleka krowiego z zawartością albuminy, spożywanie przez matkę wraz z żywnością dużych ilości azotynów, które powodują powstawanie uszkodzeń trzustki. Cukrzyca typu 1 – objawyObjawy cukrzycy insulinozależnej są zauważalne dopiero w momencie, kiedy dojdzie do zniszczenia co najmniej 80 proc. komórek trzustki. Proces ten może rozpocząć się już na etapie płodowym. U młodych osób zwykle nie ma większych problemów ze stwierdzeniem cukrzycy typu 1. Objawy kliniczne są w tym przypadku typowe to i trudne do zaspokojenia pragnienie (polidypsja), częste oddawanie moczu bez względu na porę dnia, uczucie suchości w ustach, silne uczucie głodu (polifagia), przykry zapach acetonu z ust, bóle brzucha, bóle głowy, rozmyte widzenie, nudności i wymioty, ciągła senność, poczucie zmęczenia i osłabienia, nagły spadek poziomu aktywności fizycznej, przyśpieszy oddech, szorstkość i suchość skóry, powstawanie zajadów w kącikach ust, przekrwienie gardła i błon śluzowych jamy ustnej, gwałtowna redukcja masy ciała, moczenie nocne, zmiany grzybicze i inne stany zapalne narządów intymnych, obniżona sprawność intelektualna. Kluczowym etapem diagnozy cukrzycy typu 1 jest stwierdzenie objawów podczas wywiadu lekarzem z pacjentem i dokonanie pomiaru stężenia cukru we krwi w laboratorium analitycznym. Cukrzycę stwierdza się przy poziomie glukozy wyższym niż 200 mg/ glukozy w ciąży - przebieg i wskazania do wykonaniaGlukoza na czczo – normy. Jak badać poziom cukru we krwi?Cukrzyca typu 1 – leczenieLeczenie cukrzycy insulinozależnej polega przede wszystkim na dostarczaniu insuliny do organizmu. Może być ona podawana za pomocą pompy insulinowej lub z zastosowaniem wstrzykiwaczy. Chory powinien pamiętać o regularnej samokontroli poziomu glukozy i dostosowywania na tej podstawie dawek insuliny. Do tego celu służy glukometr, który ułatwia też planowanie posiłków z uwzględnieniem ich pory, składu oraz wielkości. Pomiarów należy dokonywać co najmniej 4 razy w ciągu każdej doby. Niezbędnym elementem leczenia cukrzycy typu 1 jest wprowadzenie właściwych nawyków żywieniowych, unikanie stresu, a także praktykowanie umiarkowanej aktywności fizycznej. Ma to na celu zachowanie na odpowiednim poziomie nie tylko glikemii krwi, ale właściwych wartości lipidogramu, ciśnienia tętniczego i masy ciała. Przestrzeganie zasad leczenia cukrzycy typu 1 zwiększa szanse na utrzymanie wysokiej jakości życia pacjenta oraz jego rodziny. Czym jest indeks glikemiczny? Lista produktów o niskim, średnim i wysokim IGCukrzyca typu 1 – dietaDieta cukrzycowa powinna mocno ograniczać spożycie cukrów prostych, produktów o wysokim indeksie glikemicznym i tłuszczów pochodzenia zwierzęcego, a także wykluczać alkohol. Pacjent powinien wprowadzić do jadłospisu jak największe ilości warzyw, a także określone porcje słodkich owoców i pełnoziarnistych produktów zbożowych. Źródłem zdrowych tłuszczów powinny być orzechy, oliwa z oliwek, awokado, siemię lniane, sezam, ziarna słonecznika czy inne diecie cukrzyka posiłki powinny być przyjmowane w stałych odstępach czasowych, a chory musi unikać podjadania pomiędzy nimi. Wskazane jest ponadto regularne picie wody i świeżo wyciskanych soków warzywnych. Cukrzyca – jak rozpoznać jej objawy? Zagrożenia nieleczonej chorobyDobry wzrok – co jeść, by o niego dbać?Cukrzyca insulinozależna – możliwe powikłaniaNajczęściej występującym ostrym powikłaniem cukrzycy insulinozależnej jest stan hipoglikemii, nazwany też niedocukrzeniem. Ma on miejsce w przypadku, gdy poziom glukozy we krwi spada poniżej wartości 70 mg/dl. W trakcie ciężkiego niedocukrzenia chory traci przytomność i konieczne jest podanie mu glukozy lub glukagonu drogą dożylną. Objawy hipoglikemii to ból głowy, uczucie niepokoju, przyspieszona praca serca, zlewne poty, drżenie rąk, dezorientacja. U chorego na cukrzycę typu 1 może też dojść do hiperglikemii, na którą wskazuje zbyt wysoki poziom glukozy we krwi – powyżej 125 mg/dl na czczo. Jeżeli stan ten utrzymuje się przez dłuższy czas, może prowadzić do rozwoju niebezpiecznej dla życia kwasicy możliwych przewlekłych powikłań cukrzycy typu 1 należą ponadto:choroby autoimmunologiczne, choroba Hashimoto, choroba wieńcowa serca, chorobę niedokrwienną ośrodkowego układu nerwowego, neuropatia cukrzycowa, retinopatia cukrzycowa, nefropatia cukrzycowa, zespół stopy cukrzycowej. Retinopatia cukrzycowa to uszkodzenie oczu, które może doprowadzić nawet do całkowitej utraty wzroku. W przypadku uszkodzenia nerek (nefropatii cukrzycowej), dochodzi do ich niewydolności, na skutek czego konieczny staje się przeszczep lub przeprowadzanie dializ. Choroba wieńcowa serca, która rozwija się na skutek cukrzycy typu 1, znacząco zwiększa ryzyko zawału i przedwczesnej śmierci z innych przyczyn. Natomiast w konsekwencji rozwoju zespołem stopu cukrzycowej chory jest także narażony na ryzyko amputacji przeczytać:Czym jest i na czym polega badanie krzywej cukrowej?ZOBACZ: Czym są choroby autoimmunologiczne i jak je leczyć?Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera
Gl4Jq. cukrzyca typu 1 wyleczalna
